Rowerem nad morze, dzień 3

Czwartek, 3 czerwca 1999 · dodano: 02.04.2015 | Komentarze 0

Wprowadzenie

Jest to pierwsza wielodniowa wyprawa z sakwami. Wyprawa polegała na jak najszybszym dotarciu z Warszawy nad morze do Łeby. Spędziłem tam kilka deszczowych dni z rodziną. Gdy już miałem deszczu serdecznie dość to wyruszyłem w drogę powrotną...także na rowerze.
Moja trasa dojazdowa wyniosła 3 dni a dzienne dystanse kształtowały się następująco

• dzień1, 211 km
• dzień 2, 180 km
• dzień 3, 170 km

Powrót też dokonałem w ciągu 3 dni ale już na dystanse nie zwracałem uwagi.
Planowanie i nie tylko
Do tej wyprawy przygotowywałem się długo studiując relacje rowerowe, które wówczas były dostępne tylko w formie papierowej i dotyczyły głównie podróżowania na rowerach szosowo-turystycznych. Tymczasem ja posiadałem tylko rower MTB na kołach 26 cali, które wówczas były jedynym obowiązującym standardem.

• Sprzęt.

1. Sakwy.
Posiadałem już bagażnik tylny oraz proste 3 częściowe sakwy kordurowe. Próba pakowania się pokazała, że litraż owych sakw był stanowczo za mały więc musiałem uszyć 2 kieszenie boczne o łącznej pojemności około 10 l, które przytraczałem za pomocą taśm.
2. Śpiwór.
Uszyłem także wór transportowy do posiadanego śpiwora typu kołdra. Tego rodzaju śpiwory kompletnie nie miały właściwości kompresowania się więc wór był wielkości 40 l. Ciepłota tego śpiwora kształtowała się na poziomie kilkunastu stopni więc przy pierwszej zimniejszej nocy dygotałem z zimna. Na szczęście miałem tylko jedną taką noc. Po tej wyprawie ów śpiwór zastąpiłem normalnym śpiworem typu mumia.
3. Opony.
Wymieniłem także opony na polecane szerokie semislicki. Był to błąd bo znacznie lepszym rozwiązaniem byłoby założenie 1,5 calowych slicków.
Wyprawa

Dzień 3.
Wjechałem na żóltą drogę prowadzącą wprost do Łeby. Od razu znalazłem się na drodze pośród setek idiotów drogowych śpieszących w jednym kierunku. To był szok gdyż do tej pory poruszałem się po bardzo lokalnych drogach. W samej Łebie odszukałem gospodarstwo agroturystyczne, w który miałem zarezerwowany nocleg pod namiotem. Okazało się, że to była stadnina koni a moje miejsce było między gnojówką a zabudowywaniami gospodarczymi położynymi bezpośrednio przy ruchliwej drodze. Absolutny brak intymności i spokoju! Nie ukrywałem zdziwienia i oburzenia. Bez najmniejszego słowa podziękowania opuściłem to niegościnne miejsce i udałem się w poszukiwani lepszej miejscówki. Takową odnalazłem bardzo blisko centrum. Za wysokim drewnianym płotem na całkiem spory i równo przystrzyżonym ogrodowym trawniczku kobiecina prowadziła maleńkie pole namiotowe. Obok był także minimalistyczne zaplecze socjalne. . Było intymnie i spokojnie. To w zupełności wystarczyło.

Ta wyprawa bardzo dużo mnie nauczyła i pozwoliła wyeliminować wiele błędów a także wypracować własny styl podróżowania.
Z tej wyprawy nie posiadam ani jednego zdjęcia.